صعود به قله ناز 4108 متربا دوچرخه

صعود به قله ناز 4108 متربا دوچرخه

 

 

قله ناز با ارتفاع 4108 متر در حاشیه شرقی البرز – استان البرز – شهرستان کرج – بخش آسارا روستای کلوان قرار دارد و از شمال شرقی توسط گردنه سیرابشم به قله‌های هفت خوان و کرچان از شرق به قله‌های کاهار و از غرب به قله وارکش متصل می‌گردد.

 

مبدا کوه پیمایی برای رسیدن به این قله روستای کلوان است ولی ما از روستای ورزن کارمان را شروع کردیم  که برای رسیدن به این روستا باید از تهران و از طریق اتوبان تهران -کرج برویم. سپس خروجی چالوس را انتخاب کرده و بلافاصله بعد از پل خواب  سمت چپ جاده ( غرب ) مسیر آسفالت را انتخاب نماییم . بعد از پنج کیلومتر به روستای ورزن خواهیم رسید. تمام مسیر آسفالت می باشد. 

 

جمعه 29  مرداد ماه   1395

ساعت 5:30 صبح پس از پارک کردن ماشین داخل روستا ی ورزن ،  بهمراه همرکاب عزیزم آقای مهدی محجوب صعود خود را به سمت قله ناز آغاز نمودم.

از روستای ورزن ( ارتفاع از سطح دریا 2000 متر )  به بعد مسیر خاکی است پس ازطی تقریبا  3 کیلومتر به روستای هرین می رسیم باید توجه داشت که در هنگام خروج از روسبا به یک دو راهی می رسیم که مسیر مستقیم به سمت روستای کلوان می رود و ما باید سمت چپ را انتخاب نماییم

از اینجا به بعد مسیر ماشین رو به سمت معدن سنگ ادامه دارد و از آن به بعد نیز جاده ادامه پیدا می کند

 

 

 

پس از طی مسافت 7 کیلومتر  به یک گردنه می رسیم ( ارتفاع از سطح دریا 3000 متر )  که سر بالایی ها تمام شده و مسیر به سمت پایین و به روستا های دیگری ختم می شود ساعت 7:30  به این نقطه رسیدیم و تا ساعت 8 مشغول خوردن صبحانه شدیم . ا

لازم به ذکر است که از گردنه تا قله مسافتی حدود 6 کیلومتر با ارتفاع 1000 متر فاصله است

که مسیر پاکوب با شیب های متفاوت بطوریکه رکاب زدن در اکثر مسیر در هنگام صعود  امکان پذیر نمی باسد ولی در مسیر برگشت کل مسیر را می شود سوار بر دوچرخه شد و لذت برد  (‌که البته نیاز به مهارت کافی  دارد ) .

 

 

 

در همین گردنه کمی بالاتر سمت شرق جانپناه سیادر یا همان ناز وجود دارد

 

 

 

 

از جانپناه تا قله مسیر تماما پاکوب و مشخص است

 

 

 

 چشمه کنار جانپناه در این وقت سال تقریبا خشک بود و پرکردن یک لیوان آب ۵ دقیقه طول کشید.

 

 

فقط به راستی ناز برازنده این قله است زیرا هرچه می رویم انگار قله ناز می کند و دورتر می شود.

 

 

سرانجام ساعت 12:40 بر فراز قله بودم. یک ساعتی صرف خوردن چای و گرفتن عکس و کمی استراحت شد .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ساعت 13:30 به سمت روستا حرکت کردم.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ساعت 15.40 کنار ماشین و پایان برنامه

 

 

 

 

نکته مهم :

     یک ساعت قبل از قله ناز به قله "میشینه نو " می رسیم به ارتفاع 4060 متر که باید دقت کنیم با قله ناز اشتباه نشود.

 

 

این هم یکی از درختان پر میوه روستا

 

 

 

قله ناز را می توان از مرتفع ترین قلل البرز غربی نامید و پس از ارتفاعات مرتفع منطقه علم کوه و قلل منطقه طالقان از جمله سیالان، شاه البرز و خشه چال، قله کاهار 4050 متر، میشه نو 4060 متر و ناز با ارتفاع 4108متر قراردارد. که هر ساله مشتاقان زیادی برای صعود به خود جذب می نماید.

ارتفاع مبدا صعود : روستای ورزن 2100 متر

ارتفاع قله : 4108 متر

ارتفاع جانپناه :  جانپناه سیادر  3075 متر

موقعیت جغرافیایی : استان البرز – شهرستان کرج – بخش آستارا – روستای ورزن

جبهه صعود : جبهه جنوبی

جبهه فرود : همان مسیرصعود ( جبهه جنوبی )

مسیرهای صعود : بهترین مسیر روستای کلوان است .قله ناز در حاشیه شرقی منطقه البرز غربی قرار گرفته که از سمت جنوب به دره چالوس و رودخانه کرج و از سمت شمال به دره وسیع طالقان محدود می گردد. قله ناز از سمت شمال غرب توسط گردنه مرتفع سیرابشم به قلل کاهار هفت خوانی و کرچان و از  سمت جنوب غرب به قله وارکش متصل می گردد از آبادیهای قابل دسترس در منطقه می توان در شمال به آبادی گرآب و گته ده منطقه طالقان از سمت جنوب به آبادیهای کلوان، کلها و آیگان اشاره نمود.

وضعیت آب در مسیر :  روستای ورزن  – 2 چشمه سمت جنوب غربی  جانپناه

 

 تهیه کننده : ابراهیم پورزارع     

 

شاد و سلامت باشید

 

دوچرخه سواری مسیر کوهستانی کرج طالقان الموت ارتفاعات 3000 تنکابن

گزارش دوچرخه سواری مسیر کوهستانی کرج طالقان الموت ارتفاعات 3000 تنکابن

تاریخ شروع برنامه  : پنج صبح پنجشنبه 5/4/93

تاریخ اتمام برنامه: سه بعد ازظهر شنبه 7/4/93

نفرات : خودم به اتفاق همرکاب عزیزم آقای مهدی محجوب

برنامه راس ساعت 5 صبح از میدان دانشگاه کرج شروع شد و پس از عبور از جاده اشتراکی وارد مسیر کوهستانی آتشگاه / برغان شدیم و ساعت 7 به برغان رسیدیم .

سپس ادامه مسیر تا کردان / بانو صحرا / شنده و بعد مسیر خاکی ( شمال  شرق روستای خور ) تا روستای سپیدارک .

ساعت 9 جهت خوردن صبحانه و اندکی استراحت در روستای سپیدارک اتراق کردیم .تا به اینجای کار حدود 50 کیلو متر رکاب زدیم .

از اینجا دیگر شیب تند تر می شود تا قله خورحدود 13 کیلو متر مسافت و 1300 متر اختلاف ارتفاع دارد .

 حدودا وسط راه یک چششمه نیز هست که می توان از آب گوارای آن نیز استفاده کرد .

بدلیل گرمای شدید منطقه از فرصت استفاده کرده هم لباس ها و هم خودمان را شستیم و کلی حال اومدیم .

از اینجا به بعد خستگی بیشتر خودش رو نشون می داد وبر شدت گرما و تابش خورشید بیشتر می شد و کار را کمی سختر می کرد .

خلاصه حدود ساعت 14 بود که به قله خور رسیدیم .

 پس خوردن نهار یه چرت کوچک هم زدیم و خودمون و برای رکاب زدن بعد از ظهر آماده کردیم .

از اینجا سرازیری شروع میشد تا روستای میناوند و شهرک طالقان .

مابین راه نیز یک گوسفند سرا وجود داشت .

نکته جالب گوسفند ها برای فرار از گرما سر خود را زیر گوسفند جلویی خود برده و از سایه آن استفاده می کردند .

 و این هم نمایی از روستای میناوند و دریاچه سد طالقان .

حدود ساعت 17 به شهرک رسیدیم و از اینجا بایستی دوردریاچه را می زدیم و پس از عبور از روستای مران برای خواب به روستای کلاه رود می رسیدیم .(حدود 40 کیلومتر ).

اینم دیوار یا تاج سد

 دم دمای غروب بود که به روستای مران رسیدیم ودر کنارباغی  یه چای بیسکوئیتی خوردیم . در  حین خوردن چای بودیم که صاحب باغ اجازه کندن آلبالو را بما داد و ما هم یه قوری آلبالو کندیم و یه چای آلبالو دبش خوردیم . جای همگی خالی .

پس از رفع خستگی مسیر خود را ادمه داده تا به روستای کلاه رود برسیم و شب را آنجا سپری کنیم و نزدیکی های تاریک شدن هوا بود که به روستای کلاه رود رسیدیم شب را در حیاط مسجد محله سپری کردیم .

ساعت پنج صبح بیدار شده و پس از صرف صبحانه ای مختصر ساعت پنج و نیم به طرف روستای اسفاران (اسفران) حرکت کردیم از همان ابتدای کار باشیب تندی مواجه شدیم و پس از حدود 50 دقیقه به یک دو راهی رسیدیم که بایستی بسمت راست میر فتیم که مسیر سرازیری بود به طرف ته دره ای که ابتدای مسیر روستای اسفاران بود .

 

 

انتهای دره یک چشمه ای بود که آنجا قمقمه ها را پر از آب کردیم و پس از عبور از روی پل فلزی حرکت کردیم .

 

از اینجا تا به دو راهی که به روستای اسفاران ختم می شد حدود شش کیلومتر فاصله با اختلاف ارتفاع 700متر که داری شیب بیار تند و کشنده ای بود .

 از دو راهی روستای اسفاران تا به گردنه روستای یرک نیز حدود چهار کیلومتر فاصله با اختلاف ارتفاع 500متربود .

 

پس از رسیدن به گردنه حدود دو الی 3 کیلومتر مسیر تقریبا کفی می شود و بعد سرازیری به سمت روستای یرک می شود .

از روستای کلاه رود تا روستای یرک حدود شش ساعت رکاب زدیم .

خلاصه حدود ساعت 12 به روستای یرک رسیدیم .و برای نهار نیاز به تخم مرغ داشیتم که اهالی تنها مغازه روستا را به معرفی کردند که صاحبان آن یک زوج سالخورده ( اگه فراموش نکرده باشم خانواده توکلی )  بودند . مغازه در اصل خود خانه آنها بود که با اجازه از آنها در همان تراس خانه شان نهار ( برایمان نیمرو درست کردند )خوردیم و بسیار مهمان نواز بودند و در آخر نیز یک عکس یادگاری از زوج مغازه دار و یکی از اهالی که خود را داماد آنها معرفی کرد گرفتیم .

پس از خوردن نهار ساعت 13 تو ظل گرما با یستی حرکت می کردیم و زمانی برای استراحت نداشتیم چون طبق برنامه بایستی قبل از تاریکی هوا به پیچ بن می رسیدیم .

جاده خروجی روستای یرک به سمت منطقه الموت یک جاده خاکی ماشین رو بسیار سنگلاخی و خراب بود بطوری که فقط یک نوع جیپ های قدیمی شاسی بلند می توانست ازعبور کند .فقط حدود یک کیلو متر اول و آخر یه زره خوب بود ولی مابقی اصلا تعریفی نداشت بطوریکه اکثر مسیر را مجبور به حمل دوچرخه شدیم .

از روستای یرک تا گردنه ای که مرز بین طالقان و الموت بود

حدود شش کیلومتر مسافت و 500 متر هم اختلاف سطح داشت .

از گردنه تا جاده اصلی الموت (‌که از میان دو تا روستا عبور می کرد) حدود15 کیلومتر مسافت است .

در میانه راه درسرازیری یه استخری بود که با توجه به گرمای منطقه و مسیر سختی که حرکت کرده بودیم نمی شد ازش براحتی گذشت .

 

حدود ساعت 17 بود که به جاده اصلی رسیدیم.

پس از طی مسافتی حدود 25 کیلومتر ساعت 19 به روستای گرمارود ( آخرین نقطه جاده قزوین الموت )‌رسیدیم .من بقدری خسته شده بودم که به همرکابم آقای محجوب گفتم که امشب را اینجا بخوابیم و صبح زود حرکت کنیم ولی ایشان اصرار داشتند که طبق برنامه بایستی شب را در پیچ بن بخوابیم .خلاصه تصمیم بر این شد که کمی استراحت کنیم و مجددا شروع به حرکت کنیم .

جونم براتون بگه که مسیر پیش رو مسیری بود که اگه صبح پس از استراحت هم حرکت می کردیم سنگین بود چه برسد به اینکه از صبح ساعت 5 رکاب زده بودیم تا ساعت 7 بعداز ظهر .

مسیر پیش رو 12 کیلومتر مسافت با اختلاف ارتفاع 1000 متر بود که با خستگی که ما داشتیم واقعا سنگین بود .

حدود 10 کیلومتر را پشت سر گذاشته بودیم وهوا کاملا تاریک شده بود  کم کم  داشتم نا امید می شدم که چرا نمی رسیم ولی  پس از یک پیچ چراغ های پیچ بن را دیدم و گوی دنیا را بهم داده بودند . در هر صورت ساعت 10 بود که رسیدیم هواخنک همراه با باد شدید انگار نه انگار که تو تیر ماه هستیم .پس ازانتخاب جایی چادر را بر پا کرده و پس از خوردن شامی مختصر آماده خوابیدن شدیم

ولی چه خوابی نیمه های شب بقدری هوا سرد شد به همراه وزش باد شدید که تا صبح نتونستیم بخوابیم بطوریکه دعا می کردم که هرچه سریعتر هوا روشن بشه تا از شدت سرما کاسته بشه و رکاب بزنم تا گرمم بشه .( وسط تابستون و این هوا معرک بود)

اینم چند تا عکس از دشت زیبای پیچ بن .

 

 طبق برنامه با یستی قبل از طلوع آفتاب حرکت می کردیم و بدلیل سرما منتظر طلوع آفتاب شدیم تا از گرمای لذت بخش صبحگاهی آن در سرمای منطقه لذت ببریم .

پس از صرف صبحانه حدود ساعت هفت و نیم  آماده حرکت شدیم .

تا گردنه سلمباره که یک کاروانسرا نیز دارد حدود شش کیلومتر مسافت با اختلاف ارتفاع 500 متر پیش رو بود .

جاده پیش رو ماشین رو خاکی بسیار خوب (‌شاید تا حالا آسفالت هم شده باشد ) یه آبشار هم تو مسیر بود .هوا بسیار عالی در برخی مواقع ابری که وزش باد باعث حرکت سریع ابرها می شد و مناظره بسیار زیبایی را خلق می شد .

ساعت 9 بود که به کاروانسرا و گردنه سلمبار رسیدیم . هوا بقدری عالی بود که نمی شد به سرعت از آن منطقه رد شد و رفت ارتفاع حدود 3200 متر و یه خنکی دلچسبی داشت ( از اینجا به بعد تا خود شهسوار سرازیری بود ) علیرغم اینکه تازه صبحانه خورده بودیم اتراق کردیم و یه نسکافه و چای خوردیم و پس از تقریبا یک ساعت آماده حرکت شدیم .

از گردنه به بعد حدود 50 کیلومتر سرازیری و 20 کیلومتر نیز حدودا کفی در دل جنگل تا لب دریا شهرستان تنکابن (کم کردن ارتفاع از 3200 متر تا لب دریا که تقریبا صفر) .

و در نهایت ساعت 3 بعد ازظهر به تنکابن رسیدیم و ساعت 6 نیز پس از بارگیری دوچرخه ها در صندوق بغل اتوبوس به سمت خانه حرکت کردیم .

اینم شماره موبایل اینجانب اگر سوالی باشد در خدمتم 9125127620

 

تهیه کننده : ابراهیم پورزارع

 

صعود به قله درفک با دوچرخه

 

اطلاعات و زمان‌بندی برنامه:

 تاریخ اجرای برنامه: پنجشنبه 24وجمعه25 اردیبهشت 1394

 ارتفاع قله: 2730 متر

 ارتفاع مبدأ صعود (آبشار لونک): 700 متر

 مسافت طی شده تا قله: 55 کیلومتر

 مسافت طی شده از قله تا سیاهکل : 70 کیلومتر

 مدت‌زمان صعود: 12 ساعت

 کل زمان برنامه: دو روز (از 7 صبح روز پنجشنبه تا 20 روز جمعه)

 روز اول از آبشار لونک تا روستای شاه شهیدان

 روز دوم از روستای شاه شهیدان تاقله و برگشت تا شهر سیاهکل

 

تعداد نفرات شرکت‌کننده: 2 نفر (ابراهیم پورزارع و محمد علی اصغری )

نکات قابل ملاحظه:

از آبشار لونک تا شاه شهیدان 55 کیلومتر جاده کوهستانی در پیش دارید که حدود 7 کیلومتر آخر جاده خاکی است.

در این مسیر پس از پشت سر گذاشتن محل‌هایی از جمله: گردنه  و چشمه لاریخانی ، اسپیلی، دیلمان و آسیابر در نهایت به شاه شهیدان می‌رسید.

فاصله سیاهکل تا آبشار لونک: 24 کیلومتر ، اسپیلی: 40 ، دیلمان: 42 ، آسیابر: 60 و شاه شهیدان: 68 کیلومتر

ما برنامه مان را ساعت 7صبح از آبشار لونک شروع کردیم.

از شانس خوب ما اون روز جاده بسیار خلوت بود و هوا هم ابری و مه با بارش های کم و زیبا بطوریکه تا چشمه و گردنه لاریخانی کلا تو مه رکاب زدیم و کلی هم لذت بخش بود .

 

 

 

حدود ساعت 10.30به گردنه لاریخانی رسیدیم که در این منطقه بدلیل اینکه ارتفاع زیادی آمده بودیم بالا ابرها در پایین دست قرار گرفتند و منظره بسیار دیدنی را خلق کردند .

ساعت 11 پس از محو شدن درطبیعت بکر و زیبا مشغول خوردن صبحانه شدیم.

لازم به ذکر است که در این منطقه چشمه آب خنک و گوارایی هم وجود دارد که می توان قمقمه ها را پر کرد.( درست کردن چای با این آب فراموش نشود ).

از اینجا به بعد مسیر سر پایینی می شود تا آسبابر

حدود سات 13 بود که به آسیابر رسیدیم و نهار را آنجا خوردیم و پس از قدری استراحت ادامه مسیر دادیم تا روستای شاه شهیدان .

از اینجا تا روستای شاه شهیدان حدود 7 کیلو متر فاصله است با اختلاف ارتفاع مثبت350 مترکه کلا سر بالایی است .

از همان ابتدای خروجی روستا با شیب تندی روبرو می شویم.

از همان ابتدای مسیر مه بسیار غلیظی منطقه را فرا گرفت بحدی که میدان دید کمتر از 5 متر بود و در بخشی از مسیر که از روی یک یالی بایستی عبور می کردیم باد شدیدی هم شروع به وزیدن که که در مسیر سر بالایی رکاب زدن را مشکل تر هم می کرد ولی خوشبختانه ورزش باد باعث شد تا ابریا همان مه را از منطقه دور کند تا ما توانستیم  چشم انداز زیبا منطقه را ببینیم و از زیبایی های منطقه حداکثر لذت را ببریم .

حدود ساعت 17 به روستای شاه شهیدان رسیدیم که با منظر بسیار زیبایی از حرکت ابرها مواجه شدیم که در حال بلعیدن روستا بود .

قبل از ورد به روستا به یک دو راهی رسیدیم که یک راه آن به شاه شهیدان می رود و یک راه آن نیز به روستایی به نام رستم آباد .

 

پس از ورود به روستا به سمت امامزاده رفتیم چون شنیده بودم که می شود شب را آنجا ماند.

به امامزاده که رسیدیم متولی آن را پیدا کردیم و شرایط ماندن در آنجا پرسیدیم و ایشان هم گفتند که داخل امامزاده که نمی شود ولی یکی دو تا اتاقک دارند که آنها را کرایه می دهند و ما یکی از آنها را کرایه کردیم .

 

اما موقعیت اتاق دقیقا وسط قبرستان امامزاده قرار داشت .

خلاصه پس از مستقر شدن در اتاق دوچرخه ها را نیز به داخل اتاق برده و لباس ها را عوض کرده و برای گشت زنی به بیرون امامزاده رفتیم . درست روبروی درب امامزاده یک بقالی کوچکی وجود داشت که وارد آن شدیم و با چهره خندان و مهربان فروشنده و صاحب آن روبرو شدیم .

( در حال حاضر که این گزارش را می نویسم تیر ماه سال 1396 است و ما در اردیبهشت 1394 آنجا بودیم و متاسفانه نام شریف ایشان را فراموش کرده ام ) .انسان بسیار شریفی بودند و به گرمی از ما استقبال کردند .

پس از مقداری گپ و گفت برای بازدید از روستا و چک کردن مسیر فردا صبح مغازه ایشان را ترک کردیم .

پس گشت و گذار در روستا و بررسی مسیر فردا برای استراحت و خواب به روستا برگشتیم .

صبح ساعت 7 از خواب بیدار شدیم و پس از صرف صبحانه و جمع و جور کردن وسایل حرکت کردیم . برای خروج از روستا بایستی یک شیب تندی را از همان ابتدا پشت سر می گذاشتیم که چون بدنمان هنوز گرم نشده بود این مسیر کوتاه را پیاده طی کردیم .

پس از طی این مسیر به گردنه ای رسیدیم

 از اینجا دو دو راه برای ادامه مسیر داشتیم یکی به سمت شمال و دیگری بسمت غرب ( که سر پایینی بود ) که ما مسیر دوم را رفتیم و از داخل یک دره به سمت پایین رفتیم . پس از رسیدن به انتهای دره در کنار رودخانه ادامه مسیر داده و پس از عبور از رودخانه مسیر سر بالایی و داخل جنگل ( ابتدای جنگ اربناب )  شروع می شد که ختم می شد به منطقه ، ییلاق یا جنگ اربناب .

حدود یک ساعت و نیم طول کشید تا به جنگل اربناب رسیدیم . از اینجا به بعد کم کم سر و گله کوهنوردان که از مسیر سیدشت و سی بن قصد صعود قله را داشتند پیدا شد .

پس از عبور از جنگل شیب مسیر که ماشین رو هم هست کم کم تند تر می شد تا گردنه ای که به کاسه درفک ختم می شد .

از این گردنه کل کاسه و قله های شمالی و جنوبی را می شد دید .

حدود ساعت 11 بود که در داخل کاسه درفک بودیم .

صبحانه را در این مکان خوردیم.

در کاسه درفک اتاقک یا سوله های زیادی وجود داشت که من فکر کردم برای ییلاق و قشلاق اهای منطقه می باشد ولی پساز صحبت با نعدادی از اهالی که آنجا بودند و گوسفند داری می کردند متوجه شدیم که فقط برای نگهداری حیوانات در فصول سرد سال است . همچنین وجود  یک امامزاده نیز درکنار غار برفی خیلی جالب و قابل تامل بود .

تعدادی از اهالی آنجا ما را به چادر خود جهت صرف چای و صبحانه دعوت کردند .واقعا انسانهای زحمت کش ،مهمان نواز و شریفی هستند .

در حین نوشیدن چای سر صحبت را با آنها باز کردیم و متوجه شدیم که آنها اهل رودبار هستند و در فصول بهار و تابستان جهت دامداری به آنجا می آیند .

پس از خداحافظی از آنها جهت بازدید غار برفی که در ضلع غربی کاسه قرار داشت  رفتیم.

جالبه بدونین که غار سنگی هست و در اواخر زمستان و یا اوایل بهار که برف ها در حال ذوب شدن هستند طی مراسمی دامداران برف ها را بداخل غار حمل می کنند تا در گرمای تابستان آب برای استفاده داشته باشند .و پیر مردی آنجا بود و از ما می خواست که وارد غار نشویم چون باعث آلودگی برف ها نشویم و حرف ایشان کاملا منطقی بود ( البته قبل از زیارت ایشان من این موضوع رانمی دانستم حتی با دوچرخه تا محل ورودی غار هم رفته بودم ) .

 حدود ساعت 12 بود که کارمان تمام شد و آماده برگشت شدیم .

چون بایستی تا قبل از تاریک شدن هوا تا یکی از روستا های بعد از سیاهکل (خانه مادر بزرگ همرکاب عزیزم آقای اصغری ) رکاب می زدیم .

در مسیر برگشت چند نفر دوچرخه سوار دیدیم که کار خود را جنگل اربناب شروع کرده بودند.

اینم چند تا عکس هم از مسیر برگشت .

شاه شهیدان... بر بلندای دیلمان

شاه شهیدان روستایی از توابع بخش خورگام شهرستان رودبار در استان گیلان است. این روستا با ارتفاع 1800 متر از سطح دریا از مرتفع‌ترین روستاهای منطقه دیلمان است. (ارتفاع شهرستان سیاهکل در ابتدای جاده دیلمان حدود 50 متر است). شاه شهیدان از شمال و شرق به بخش دیلمان، از جنوب به مراتع سرسبز و از غرب به صخره بلند و زیبای اسپهبدان محدود می‌شود. گویش مردمان روستا گیلکی گالشی است و بر اساس آخرین داده‌های آماری دارای 30 خانوار و جمعیتی در حدود 117 نفر است که این جمعیت در بهار و تابستان افزایش قابل‌توجهی دارد. آب‌وهوای شاه شهیدان کوهستانی است به‌نحوی‌که دارای زمستان‌های سرد و برفی بوده و در بهار و تابستان از هوای خنک و معتدل برخوردار است. اکثر مردم روستا به دامداری مشغول هستند. دسترسی به شاه شهیدان از طریق شهرستان سیاهکل و جاده دیلمان امکان پذیر است که در این مسیر پس از طی 70 کیلومتر و زمان حدود 1.5 ساعت به شاه شهیدان می‌رسید. شاه شهیدان همچنین توسط یک جاده کوهستانی پر پیچ‌وخم به رستم‌آباد رودبار متصل است، اما به خاطر دست‌انداز زیاد و خرابی این جاده، عبور از آن با ماشین‌های سواری به‌سختی ممکن است.

راهنما و اجاره کلبه برای شب مانی در شاه شهیدان: 
آقای نظری زاده: 09118155494 - 09118338982

اجاره سوئیت در شاه شهیدان: 4034 ؟؟؟ 0911

 

جاذبه‌های مذهبی:

بقعه متبرکه "شاه شهیدان"، مزار مطهر امام زادگان محمد و هادی (ع) در این روستای زیبای کوهستانی واقع است. بر اساس باورها و اعتقادات مذهبی، هرساله در نیمه تابستان مراسم سنتی و مذهبی "علم واچینی" با حضور بی‌شمار علاقه‌مندان و زوار در پیرامون امامزاده، باشکوه خاصی برگزار می‌گردد. بر اساس روایات و تحقیقات مردم‌شناسی، مراسم علم واچینی از قدیم‌الایام و زمانی که مردمان روستا به‌صورت ییلاق از محل استفاده می‌نمودند انجام می‌شده است. بدین‌صورت که در زمان عزاداری تاسوعا و عاشورای حسینی در ماه محرم -در فصول سرد سال که امکان حضور در جوار امامزاده و عزاداری جهت سرور و سالار شهیدان امکان‌پذیر نبوده- مردمان روستا به‌صورت آیینی در زمان حضورشان در روستا در فصل گرما، مراسم علم بندی و عزاداری و علم واچینی را برگزار می‌کردند. این مراسم مذهبی تا به امروز ادامه داشته و هم‌اکنون نیز هرساله در همان ایام باشکوه خاصی برگزار می‌گردد.

  توپوگرافی قله:

درفک نام آتش‌فشانی خاموش در استان گیلان و در رشته‌کوه البرز غربی است. درفک رشته‌کوهی 8 کیلومتری دارد که از جنوب شرقی به شمال غربی کشیده شده و چندین قله بلند در آن به چشم می‌خورد. معروف‌ترین و پرترددترین قله این رشته‌کوه، درفک است که با ارتفاع 2730 متر در محدوده جنگلی بین شهرستان رودبار و بخش دیلمانِ سیاهکل قرار دارد. آتش‌فشانی که سال‌ها از آخرین جوش‌وخروش آن می‌گذرد و شاید بتوان گفت که بکرترین طبیعت و آب‌وهوا را در میان قله‌های دیگر دارد. بر روی قله کاسه‌ای از فعالیت آتش‌فشان آن شکل‌گرفته که به کاسه درفک معروف است و در سمت شمال آن دیواره‌ای با بیش از ۵۰۰ متر ارتفاع قرار دارد. همچنین وجود چنددهانه غار در کاسه قله از دیگر ویژگی‌های منحصربه‌فرد درفک است.

نام قله درفک دارای روایت‌های مختلفی است که معتبرترین آن چنین می‌گوید: درفک از دال فَک آمده ‌است که در زبان تاتی، دال نام پرنده‌ای است از خانوادهٔ عقاب و فَک به معنی آشیانه است؛ بنابراین دال فک، یعنی آشیانه عقاب.

از جاذبه‌های مهم این کوه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• دو قله جنوبی و شمالی این کوه که هرکدام نمای جالب و چشم‌اندازی منحصر‌به‌فرد را به ارمغان می‌آورند. از فراز قله شمالی می‌توان عظمت و شکوه دیواره شمالی این کوه را نظاره‌ کرد و از قله جنوبی نیز مناظر منطقه جنگلی رستم‌آباد قابل‌مشاهده است.

• وجود دهانه بزرگ آتش‌فشانی و منحصربه‌فرد این کوه که به دلیل وسعت زیاد و شرایط مناسب، محل نگهداری احشام در فصل تابستان است.

• وجود غار یخی (برفی) قله که منبع آب‌رسانی احشام و آشامیدن ییلاق‌نشینان و خوش‌نشینان منطقه است.

• دیواره‌ها و جنگل‌های انبوه و کم تردد شمالی این کوه که یکی از جاذبه‌های صعود فنی از مسیر شمالی است.

• مناظر زیبای جنگلی و چمن‌زارهای اطراف این کوه -که حتی در فصل پاییز نیز سرسبزی و طراوت خود را از دست نمی‌دهند- یکی از جاذبه‌های درفک محسوب می‌شود.

 

مهم‌ترین مسیرهای صعود:

1-       جبهه شرقی: سیاهکل / دیلمان / شاه شهیدان / ییلاق اربناب / قله درفک

2-       جبهه غربی که با توجه به روستای پای صعود به دو مسیر زیر تقسیم می‌شود:

الف) رستم‌آباد / توتکابن / روستای شیرکوه / لارنه / جیرونی / قله درفک

ب) رستم‌آباد /توتکابن / روستای / جیرونی / قله درفک

 

راهنمای صعود به قله از مسیر شاه شهیدان:

1-       با قرار گرفتن در راه مالرو از شاه شهیدان خارج شده و در جهت شمال غربی ارتفاع می‌گیرید.

2-       به روی یال و ابتدای مرتع که رسیدید دو راه پیش رو دارید:

الف) حرکت از داخل مرتع به سمت راست و صعود از دامنه‌های بدون پوشش جنگلی.

ب) حرکت از داخل مرتع به سمت چپ و صعود از دامنه‌های با پوشش جنگلی.

هر دو این مسیرها پس از حدود 1 تا 1.5 ساعت شما را به ییلاق چیچال می‌رساند. مسیر رفت و برگشت ما از گزینه ب بود.

3-   از چیچال، مسیر جاده خاکی (ماشین‌رو) را از سمت راست و به سمت کلبه‌های اربناب در پیش گرفته و به سمت قله حرکت می‌کنید.

4-       پس از حدود 1 تا 1.5 ساعت، از جاده جدا شده و با حرکت از روی یال خود را روی خط الراس می‌رسانید.

5-       از روی خط الراس در جهت شمال (به سمت راست) حرکت می‌کنید تا درنهایت به قله درفک برسید.

 

منابع آب در مسیر:

• شیر آب جنب امامزاده در شاه شهیدان

• چشمه آب چیچال و اربناب در نیمه‌راه

 

محل‌های مناسب کمپینگ:

• روستای شاه شهیدان / کلبه و چادر

• ییلاق چیچال و اربناب / کلبه و چادر

 

لازم به ذکر است که در تهیه این گزارش از چند گزارش کوهنوردی استفاده شده که در همین جا از آنها تشکر می کنم و امیدوارم از این کار بنده ناراحت نشوند .

با تشکر ابراهیم پورزارع 

صعود با دوچرخه به قله سیاه سنگ

گزارش صعود با دوچرخه  به قله سیاه سنگ، 3560 متر از روستای سنگان

تاریخ اجرا: پنجشنبه 13/3/1395

موقعیت جغرافیایی: تهران، جاده امامزاده داود، روستای سنگان
ارتفاع مبدا صعود :جنت آباد جنوبی میدان چهار باغ، 1300 متر
ارتفاع قله: 3560 متر

ساعت شروع برنامه : 5 صبح

ساعت اتمام برنامه 5 بعد از ظهر
مسافت طی شده رفت و برگشت( از جنت آباد جنوبی تا قله و برگشت ) : 85 کیلومتر
مدت زمان صعود: 8 ساعت
کل زمان برنامه: 12 ساعت
سختی و سطح برنامه: سنگین
نفرات شرکت کننده: 2 نفر
ابراهیم پورزارع و مهدی محجوب

زمان صبحانه: 30 دقیقه در مسیر رفت و زمان ناهار 30 دقیقه در مسیر برگشت
توضیح اینکه ما قبل از صعود به قله سیاه سنگ فکر می کردیم که نام این قله منار است به همین خاطر در عکس هایمان روی برگه ای که در دستمان است قله منار درج شده که اشتباه است و همان قله سیاه سنگ درست است  که البته بعد از صعود و خواندن گزارش ها و عکس های ماهواره ای کوهنورد انی که این قله را صعود کردند به اشتباه خود پی بردم که همین جا پوزش می طلبم البته در عکس ماهواره ای زیر هر دو قله مشخص شده اند که از نظر ارتفاع اختلاف چندانی با هم ندارد و حدود 3 کیلومتر با هم فاصله دارند که اگه عمری باقی بمانددر برنامه های بعدی آنرا نیز صعود خواهیم کرد .

نکته قابل ملاحظه:

 پس از خط الراس توچال و قلل مرتفع آن، قله های سیاه سنگ و منار با ارتفاع بیش از 3500 متر (بر روی یک خط الراس)، بلندترین قله‌های منطقه محسوب می شوند(نزدیک به تهران). پس از این دو، قله پهنه سار با ارتفاع 3360 متر در رتبه بعدی قرار دارد.

 

 

 

مدت زیادی بود که وقتی با دوستان بر روی قله کوهسار( محلی که پاراگلایدر ها از آنجا پرواز می کردند )  در مسیر صعود به قله بند عیش می رسیدیم و در هنگام استراحت مسیر قله سیاه سنگ را می دیدم و برای صعود به آن با خودم درگیر بودم تا اینکه یک روز برنامه صعود به آن را به دوست و همرکاب عزیزم آقای مهدی محجوب گفتم و ایشان نیز قبول کرد و پس از بررسی هایی که انجام دادیم برنامه صعود را قطعی کردیم .

منزل ایشان کرج است و من تهران و قرار گذاشتیم برای اینکه برنامه سنگین تر بشه بجای اینکه برنامه را از روستای سنگان شروع کنیم ،  ایشان از کرج با دوچرخه رکاب بزند و من نیز از درب منزل خود یعنی میدان چهارباغ جنت آباد جنوبی .

قرارمان راس ساعت 7 صبح مورخ پنجشنبه 13/3/95  روستای سنگان شد.

من ساعت 5 صبح از منزل خارج شدم و چون برنامه سنگینی در پیش داشتیم نم نم رکاب زدم و راس ساعت مقرر رسیدم ولی آقا مهدی ورودی همت به بلوار کوهسار را گم کرده بود با نیم ساعت تاخیر رسید خلاصه پس از احوالپرسی و کمی استراحت ساعت 8 برنامه را شروع کردیم که متاسفانه ابتدا مسیر ورود به جاده خاکی و شروع صعود را اشتباه رفتیم و وارد کاگاه تونل سازی آزاد راه شمال شدیم (‌که البته از آنجا نیز راه دارد) ولی نگهبانی آنجا مانع ورود ما شد و مجبور شدیم که برگردیم و از مسیر کناری آن ادامه بدیم وچیزی  حدود نیم ساعت از زمان برنامه را از دست دادیم .

 

حدود ساعت 9 بود که به گردنه تالون رسیدیم ‌از اینجا روستای تالون و روستای سنگان و جاده ای از آن عبور کردیم و همچنین قله زیبای سیاه سنگ  مشخص است  .

 

همین جا نیز صبحانه را خوردیم و آقا مهدی چون صبح خیلی زود 

از کرج راه افتاده بود یه چرت کوتاهی هم زد .

از روستای سنگان تاقله کلا 17 کیلومتر مسافت و حدود 1500 متر اختلاف ارتفاع داردکه از روستا تا گردنه تالون حدود6کیلومتر راه و 500 متر نیز اختلاف ارتفاع دارد که خیلی راحت طی شد .

از این گردنه تا قله سیاه سنگ هم حدود 11 کیلو متر راه و 1000 متر اختلاف ارتفاع دارد پس از خوردن صبحانه به حرکت خود ادامه دادیم از اینجا به بعد مسیر هم شیبش زیاد می شد و هم خیلی ممتد و بدون پیچ وخم بود و همین امر کار رکاب زدن را نم نم داشت سخت تر می کرد .

تا کیلو متر 12 بد نبود ولی از کیلو متر 12 تا 15 هم شیب تند تر شد و هم من خسته شده بودم بطور که رکاب زدن برام مشکل شده بود و مجبور شدم این مسیر را از دوچرخه پیاده شده و آنرا حمل کردم .

 بعد از آن مسیرحدود یک کیلو متر  سراشیبی شد و راحت وسوار دوچرخه شدم وتا قله دیگر راهی نمانده بود .

مسیر منتهی به قله که دکل های برق و جاده مربوط به آن تا نزدیک قله امتداد ارد

 

سیر هم که پوشیده از برف بود و مجبور بودیم دوچرخه ها رو حمل کنیم .

 

 

وسرانجام راس  ساعت 13:30  بر فراز قله سیاه سنگ رسیدیم.

 

 

نمایی زیبا از خط الراس سیاه سنگ به تالون

نمایی زیبا از قله پهنه حصار

 

 برگشت به روستای سنگان

 آخر نیز از همرکاب عزیزم آقای مهدی محجوب کمال تشکر و قدردانی را می کنم که در این برنامه مرا یاری نمودند . با آرزوی سلامتی برای همه دوچرخه سواران و کوهنوردان عزیز  . 

تهیه کننده : ابراهیم پورزارع

 

 

صعود قله بند عیش با دوچرخه از مسیر فرحزاد / گردنه کوتل خاکی امامزاده داوود

صعود قله بند عیش با دوچرخه      

 از مسیر فرحزاد / گردنه کوتل خاکی امامزاده داوود

 

 

موقعیت جغرافیایی منطقه

قله بند عیش با ارتفاع 2770 متر از سطح دریا در شمال غربی شهر تهران قراردارد. این قله از مسیرهای دره حصارک، دره چناران و دره سولقان قابل دسترسی است و در بهار و تابستان از جاذبه­های زیبای طبیعی همچون آبشارهای متعدد و مسیرهای پوشیده از درخت بهره منداست.این قله به راحتی از تهران قابل مشاهده است. اگر رو به شمال بایستید، درسمت چپ(غرب)ساختمان علوم و تحقیقات قله ای را مشاهده می­کنید که به حالت دیواره­ای ازسنگ تشکیل شده است که همان قله بندعیش می­باشد.

 قله بند عیش را از سه جبهه می­توان صعود کرد: از شمال و شمال شرق (از سمت امامزاده داوود که ما ازاین مسیر صعود کردیم.) ، از جبهه غربی (ده سولقان) و از جبهه جنوبی که در واقع پر ترددترین مسیر صعود به این قله است.

در جبهه جنوبی نیز دو مسیر دره حصارک (مسیر دره حصارک (مسیر برگشتمان) جزو یکی از زیبا ترین دره های کوه های شمال تهران است )  ودره دوچناران (بالای شهران، پارک کوهسار) وجود دارد . این مسیر، مسیر اصلی صعود به قله بند عیش است .

مسیر رفت : میدان فرحزاد / دره فرحزاد / یونجه زار / پل آب زندگانی ( امام رضا (ع ) / گردنه کوتل خاکی / مسیر دانشگاه آزاد / قله بند عیش

مسیر برگشت : قله بند عیش / چشمه بالا دره حصارک / دره حصارک / میدان فرحزاد .

 

روز جمعه 1/5/95 ساعت 6:15 صبح برنامه رو با دوست و همرکاب عزیزم آقای محمد عصار از میدان اصلی فرحزاد شروع کردیم .

مسیر از همان انتدا با شیبی تند و نفس گیر شروع می شود که خوشبختانه طولانی نیست و بعد از آن مسیر با شیب خیلی کم ادامه پیدا می کند

جاده از کنار رودخانه و با یک شیب ملایم ادامه پیدا می کند. پس ازحدود 45 دقیقه رکاب زنی به چشمه آب بسیار گوارایی می رسیم که بهانه ای است برای کمی استراحت و نوشیدن آب . لازم به ذکر است که بایستی آب مورد نیاز سفر را اینجابرداریم ، چون در این فصل از سال چشمه دیگری در مسیر پیدا نمی شود  .

پس از کمی استراحت شروع به ادامه مسیر داده و پس از گذشتن از مخروبه های یونجه زار (یادش بخیر تا قبل از احداث جاده آسفالت مسیر کن سولقان به امامزاده داوود برای خود برو و بیایی داشت ) حدود ساعت 8 به پل امام رضا (ع) یا همان پل آب زندگانی که ابتدای گردنه کوتل خاکی معروف می باشد رسیدیم .

صبحانه را دراین محل خوردیم . پس از صرف صبحانه راس ساعت 8:30 حرکت کردیم .

از اینجا تا بالای گردنه حدود 3 کیلو متر راه است با اختلاف ارتفاع 300 متر که ابی وگر قفه رکاب زده شود زمانی معادل 45 دقیقه نیاز دارد

 

راس ساعت 9:15 به بالای گردنه رسیدیم .

از اینجا ( گردنه کوتل خاکی ) اگه بسمت شمال حرکت کنیم ، پس از 20 دقیقه به امامزاده داوود می رسیم ولی ما بایستی به سمت جنوب و مسیر دانشگاه آزاد حرکت می کردیم .

پس از گرفتن چند تا عکس و اندکی استراحت حرکت خود را از جاده ای که بسمت دانشگاه آزاد می رفت شروع کردیم

پس از حدود 3 کیلومتر که به سمت جنوب حرکت کنیم بایستی از جاده اصلی خارج شده وبه سمت غرب ( راست ) تغییر مسیر بدیم و از مسیر پا کوبی که کوهنوردان درست کردند ادامه دا د .

از اینجا به بعد دیگر بایستی دوچرخه را حمل کرد وشاید بعضی از جاها رو بشه سوار شد . تقریبا 3 کیلو متر تا قله باقی مانده است .

 

از اینجا بایستی تراورس کنیم تا پس از طی مسیر حدودی 40 دقیقه  به روی یال برسیم . از روی یال نیز 1:20 دقیقه دیگه راه رفتیم تا به روی قله رسیدیم .

 

راس ساعت 12 کار صعود به پایان رسید و روی قله بودیم .

 

هنگام برگشت متوجه شدیم که دوچرخه محمد پنچر شده است .پس از تعویض تیوپ آماده برگشتن شدیم .

 

مسیر برگشتمان فرق می کرد و از دره حصارک مد نظرمان بود .

از قله و شیب اصلی آن که پایین آمدیم پس از کمی حرکت روی یال اصلی بایستی که تغییر مسیر داده و بسمت جنوب و دره 

حصارک و چشمه ای که در مسیر وجود دارد ادامه بدهیم .

 

از اینجا تا چشمه دارای شیب تندی است که بایستی خیلی احتیاط کرد .البته ابتدای آن را نمی شود سوار دوچرخه شد ولی بعد از عبور از یک قسمت کوچک صخره ای ، مابقی را می شود سوار دوچرخه شد .

حدود ساعت 14 بود که به چشمه رسیدیم .

از چشمه تا ورودی دانشگاه آزاد مسیری زیبا و مهیج برای دوچرخه سواری دارد که از میان درختان و باغ های میوه می گذرد که بسیار دیدنی می باشد .

پس از عبور از دره زیبای حصارک و کنار رود خانه که اکثرا جاده در سمت راست رودخانه است به جایی می رسیم که جاده از رودخانه گذشته و به سمت چپ رودخانه تغییر مسیر کلی داده و به سمت بالا حرکت می کند که به سمت دانشگاه می رود .

از اینجا دو راه وجود دارد هم می توان ادامه مسیر داد و از داخل دانشگاه عبور کرده و به میدان دانشگاه در سیمون بلوار رسید وهم می توان از سمت راست و در کنار رودخانه ادامه مسیر داد تا به ایستگاه اتوبوس های انتهای جنت آباد شمالی در سیمون بلوار رسید . ( که من این مسیر را تا بحال نیامده ام .

ما مسیر اول را آمدیم و راس ساعت 16 به میدان دانشگاه آزاد رسیدیم . و برنامه باتمام رسید . با تشکر فراوان از همرکاب عزیز آقای محمد عصار که در این برنامه افتخار داده و ینده را همراهی نمودند .

زمان بندی برنامه :

حرکت از میدان فرحزاد در ساعت 6:15 دقیقه

رسیدن به پل امام رضا (ع) ( یا پل آب زندگانی ) بعد از یونجه زار  ، ابتدای گردنه زیبای کوتل خاکی  حدود ساعت 8

صرف صبحانه و استراحت  8:30

گردنه کوتل خاکی 9:30

رسیدن به مسیر پا کوب و خروج از مسیر ماشین رو ساعت 10

رسیدن به قله: حدود ساعت 12

رسیدن به چشمه دره حصارک ساعت 14

 و اتمام برنامه . میدا ن دانشگاه آزاد سیمون بلوار ساعت 16

تهیه کننده : ابراهیم پورزارع

صعود به قله توچال با دوچرخه

 

صعود به قله توچال از مسیر ولنجک با دوچرخه در تاریخ سه شنبه 7/6/1395

 

 

توچال نام قله کوهی در شمال شهر تهران است که ارتفاع آن 3962 متر می باشد. این کوه در رشته کوه البرز واقع شده است. دامنه جنوبی کوه توچال با شهر تهران مجاور بوده و از قله کوه توچال می توان شهر تهران را به خوبی مشاهده کرد. در تقسیمات کشوری توچال جزء استان تهران می باشد.

برنامه صعود بهمراه  تیم دوچرخه سواری صنایع هواپیمایی ایران ( آقایان امیر آریا کیش ، مرتضی اکبر پور ، طرقی ، فیروز آبادی و دو نفر دیگر که اسامی آنها را فراموش کردم که البته بنده و سه نفر اول موفق به صعود شدیم ) راس ساعت 30/6 صبح از پارگینک ولنجک برنامه شروع شد

ساعت 50/6 به ایستگاه اول رسیدیم و پس ازانجام قدری حرکات کششی راس ساعت 7 صعود را آغاز کردیم

از همان ابتدای کاربا  شیب تندی روبرو می شویم ولی با کمی تحمل و گرم شدن بدن رکاب زدن لذت بخش تر می شود

حد فاصل ایستگاه 1 و 2 با رئیس جمهور سابق کشورمان روبرو شدم و ضمن احوالپرسی  یک عکس یادگاری نیز با ایشان گرفتم

راس ساعت 8 به ایستگاه 2 رسیدیم لازم به ذکر است که در این ایستگاه آآب آشامیدنی از چشمه های بالا دست لوله کشی شده و در دسترس می باشد

پس از پر کردن قمقه ها راهی ایستگاه 5 شدیم از ایستگاه 2 تا 5  مسیر دارای پیچ وحم های بسیاری است که همین مسئله باعث جذابیت بیشتر مسیر می شود

 

تقریبا تا فاصله 2 کیلومتر مانده به ایستگاه 5 می توان ایستگاه را رویت نمود

از ایجا به بعد تا ایستگاه 5 مسیر سرازیری می شود و می توان یک نفسی چاق کرد

همین جا بود که با دو توریست آلمانی آشنا شدیم و پس از مقداری خوش و بش کردن یک عکس یادگاری نیز با ایشان گرفتم

راس ساعت 9.30 نیز به ایستگاه 5 رسیدیم

همین جا بود که با دو توریست استرالیایی و چینی آشنا شدیم و پس از مقداری خوش و بش کردن یک عکس یادگاری نیز با ایشان گرفتم

 

از ایستگاه 5 یک راه پاکوبی در قسمت غرب آن وجود دارد که به سمت پناهگاه پلنگ چال می رود

پس از صرف صبحانه راس ساعت 30/10 صعود به سمت ایستگاه 7 شروع شد

ارتفاع ایستگاه پنج  تا ایستگاه هفت ، حدود  700 متر و مسافت تقریبی  5/.6  کیلم متر است با شیب های تند و نفس گیر .

بین مسیر ، بعلت برف گیر بودن و فرو ریختن مکرر بهمن در چند جا از مسیر که احتمال وقوع بهمن زیاد است موانعی بنام بهمن شکن تعبیه شده بود که طرح  بسیار جالبی بود

بالاخره راس ساعت 13/30 به ایستگاه هفت رسیدیم

پس از نیم ساعت استراحت راهی قله شدیم

از اینجا تا قله حدود یک کیلو مترمسافت  با ارتفاع تقریبی 200 متربا قی مانده و  مسیر طوری است که امکان رکاب زدن وجود ندارد و بایستی دوچرخه را حمل کرد  ( هول داد) .( البته دیگه رمقی هم برای رکاب زدن وجود نداشت ) .

سرانجام راس ساعت 15 به قله رسیدیم / خسته نباشید

ارتفاع ایستگاه اول تله کابین توچال از سطح دریا 2000 متر، ایستگاه دوم تله کابین توچال 2300 متر

، ایستگاه پنجم 3000 متر و ایستگاه هفتم 3700 متر می باشد.

مسیرهای مختلف برای صعود به توچال:
– بوستان جمشیدیه، پناهگاه کلک چال، دره پیازچال، قله پیازچال، قله توچال
– رایج ترین مسیر: دربند، شیرپلا، سیاه سنگ، قله توچال
– درکه، پناهگاه پلنگ چال، ایستگاه پنجم تله کابین، ایستگاه هفتم تله کابین، قله توچال
– ولنجک، ایستگاه پنجم تله کابین، ایستگاه هفتم تله کابین، قله توچال
– دارآباد، قله دارآباد، قله پیازچال، قله توچال
– دامنه شمالی و شکراب
– قدیمی ترین مسیر: دربند، دوراهی اوسون، دره اوسون، جان پناه اسپیدکمر، ایستگاه هفتم تله کابین، قله توچال

– هتل توچال نام مهمانپذیری است که در ایستگاه هفتم تله کابین توچال قرار دارد.

– پس از رسیدن به پارکینگ توچال، چنانچه قصد پیاده روی دارید می توانید مسیر حدود 2 کیلومتری پارکینگ تا ایستگاه اول تله کابین توچال را پیاده طی کنید در غیراینصورت باید در صف اتوبوس های خطی منتظر بایستید تا شما را به ایستگاه اول تله کابین توچال برسانند.

 

بام تهران

– تله کابین توچال یکی از طولانی ترین تله کابین های پیوسته جهان با طول 7.5 کیلومتر است که پیمودن آن 45 دقیقه زمان می برد.

 

تصاویر و عکس های مجموعه توچال و تله کابین توچال

  تله کابین توچال

آدرس تله کابین توچال (غیررسمی/عامیانه): برای رسیدن به تله کابین توچال کافیست خود را به میدان تجریش برسانید. از آنجا می توانید به کمک تاکسی و سواری به بام تهران بروید.
آدرس تله کابین توچال (رسمی): تهران-انتهای اتوبان چمران، بعد از نمایشگاه، خیابان یمن، انتهای خیابان ولنجک

تله کابین توچال انتهای خیابان ولنجک و در سه کیلومتری میدان تجریش در منطقه شمیرانات واقع شده است که به دلیل هوای پاک کوهستانی و امکانات ورزشی مناسب، یکی از مناطق تفریحی-ورزشی به شمار می رود.  

با آرزوی سلامتی و تندرستی برای همه دوستان / خدا قوت

 

 

 

تهیه کننده : ابراهیم پورزارع